In deze periode voor de kerstdagen kijk ik graag terug op het verenigingsjaar. Een jaar waarin weer veel is gebeurd en ik direct denk aan de grote inzet en betrokkenheid van vele vrijwilligers die daaraan hebben bijgedragen. Mijn dank en waardering gaat naar jullie uit. 

Dat ik met de vrijwilligers begin is niet voor niets: De vereniging is van en voor leden en waar van je wordt verwacht dat je er ook een steentje aan bijdraagt. Mijn droom is dat nog meer leden het voortouw nemen om vrijwilligerswerk te doen. Vacatures genoeg. Doe je mee?

Had het begin van het jaar nog iets van een valse start door de Corona maatregelen waardoor de zaalcompetitie stil viel, kwam de vereniging vanaf maart volop tot leven. Niets is leuker om volle hockeyvelden en daarom heen veel sociale activiteiten te zien. We willen een vereniging voor iedereen zijn, ik nodig je graag uit om ook mee te doen.

In augustus bereikte ons het zeer droeve nieuws dat Hugo Annard, speler van Heren 1, veel te jong was overleden. We hebben ter nagedachtenis aan hem zijn hockeystick een mooi plekje gegeven in het clubhuis. Wat mij raakte was de hechte en sterke onderlinge band binnen het team. Zo'n band wens ik ieder team toe.

Inmiddels ben ik bij de eerste zaalwedstrijden geweest en zag dat spelers nog even moeten wennen aan het andere veld en spel. Misschien geldt dat ook wel voor de scheidsrechters en dat brengt me op de invoering van teamtaken. Sinds de nieuwe competitie zijn teams zelf verantwoordelijk voor het leveren van scheidsrechters en barbezetting. Waar vooraf best wel zorgen werden geuit, is dat dankzij de coaches juist heel goed gegaan en niet te vergeten: Ook door de bar- en de scheidsrechterscommissie. Door het samen te doen, is ons dat gelukt.

Wat iedereen wel heeft gezien is dat het groot onderhoud van het clubhuis nog niet klaar is. Duurt lang. Het goede nieuws is dat een nieuwe aannemer gestart is en zichtbaar vooruitgang boekt. Een andere aanpassing die in het verschiet ligt, is de plaatsing van zonnepanelen. We willen immers een duurzame vereniging zijn.

In november ben ik voor een tweede termijn als voorzitter herkozen. Dorsteti is een prachtige club en dat maakt het ook dat ik het graag nog een keer wilde doen. Eigenlijk kent de vereniging maar één minder leuke kant en dat is de nog steeds moeilijke relatie met SWS. Overigens ben ik over een betere samenwerking met SWS positief: Ik merk dat we langzaam maar zeker tot elkaar komen, ook als het om de lastige dossiers gaat.